Ποιος θα το πίστευε ότι το 2024 οι άνθρωποι στην Ελλάδα θα ήταν τόσο απογοητεύμενοι και δυσαρεστημένοι με τη καθημερινότητα τους. Ο μισθός τελειώνει πριν καλά αρχίσει ο μήνας, η τσέπη αδειάζει πιο γρήγορα από το καρότσι στο σούπερ μάρκετ, οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας-επιβίωσης συνεχώς αυξάνονται και οι λογαριασμοί έχουν πάρει ανοδική πορεία, οι μικρές χαρές όπως το ταξιδάκι που ονειρευόμαστε μοιάζει μακρινό όνειρο και πόσα άλλα όνειρα αναγκαζόμαστε τελικά να αφήσουμε στην άκρη? Είναι φανερό δεχόμαστε τη μεγαλύτερη πρόκληση που λέγεται “ακρίβεια“
- Η καθημερινότητα στην Ελλάδα είναι ένας αγώνας επιβίωσης με αποτέλεσμα την οικονομική και ψυχολογική εξάντληση. Η φράση “το ψωμί έγινε πολυτέλεια” δείχνει το μέγεθος της οικονομικής δυσχέρειας. Οι πολίτες μειώνουν από παντού αλλά και πάλι δεν φτάνει, βιώνουν έντονα την ανασφάλεια και την απογοήτευση και σχεδιάζουν με δυσκολία το μέλλον τους λόγω της ακρίβειας. Η ζωή στην Ελλάδα πλέον είναι αριθμοί: λογαριασμοί, δόσεις τιμές που ανεβαίνουν. Είναι ένα καθημερινό στρες που προκαλεί οικονομική αιμορραγία. Ζούμε για να πληρώνουμε λογαριασμούς, όχι για να ζούμε και η αυτή η πίεση γρήγορα φέρνει κοινωνικές ανισότητες οι πλούσιοι πλουσιότεροι οι φτωχοί φτωχότεροι.
- Αν στην ερώτηση “βαδίζουμε καλά ως κοινωνία” σας ρωτάγανε η ακρίβεια φέρνει περισσότερη υπευθυνότητα στις δαπάνες και λειτουργεί ως ευκαιρία και αυτοβελτίωση θα συμφωνούσατε? Τα τελευταία χρόνια η ακρίβεια έχει αναγκάσει τους πολίτες να επανεξετάσουν τις αγορές και τις συνήθειες τους αυτό έχει ως αποτέλεσμα περισσότεροι υπευθυνότητα, ουσιαστικές αγορές και μείωση της σπατάλης. Η ακρίβεια ενίσχυσε τη στροφή προς πιο οικολογικές και οικονομικές λύσεις π.χ μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και νερού, μείωση των απορριμάτων μέσω ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης, επιπλέον άλλαξε την καταναλωτική κουλτούρα την προτίμηση σε τοπικά προϊόντα που συχνά είναι φθηνότερα και πιο φρέσκα και οι πολίτες μπήκαν στην ανάγκη για εύρεση προσφορών και εξοικονόμησης χρημάτων μέσω συλλογής κουπονιών ή αγορών σε λαϊκές αγορές.
Η δικιά μου άποψη είναι ότι για κάθε “κρίση” που δοκιμαζόνται οι άνθρωποι είναι μεν ενα απρόβλετο γεγονός αλλά όχι χωρίς ελπίδες. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε από την ιστορία της Ελλάδας είναι όταν οι άνθρωποι ενώννοται, μπορούν να αντιμετωπίσουν μεγάλα προβλήματα.