Σύμφωνα με την Mary Helen ImmordinoYang, καθηγήτρια Ανθρωπιστικής Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια (Λος Άντζελες), καθώς και ιδρύτρια και διευθύντρια του USC Center for Affective Neuroscience, Development, Learning and Education (CANDLE), «Μια μέθοδος διδασκαλίας που επιτρέπει στους εφήβους να σκεφτούν πέρα από το εδώ και το τώρα, μπορεί να βοηθήσει τον εγκέφαλό τους να αναπτυχθεί με τρόπους που βελτιώνουν τη ζωή».
Κατά καιρούς, επιστήμονες είχαν υποθέσει πως η διαδικασία εξαγωγής σύνθετων συμπερασμάτων για καταστάσεις τρίτων μέσω παράθεσης εμπειριών, προθέσεων και πεποιθήσεων, ενεργοποιεί πολλές από εκείνες τις λειτουργίες του εγκεφάλου που έχουν σχέση με την επιβίωση και συμβάλλουν στην ορθή λήψη αποφάσεων, προκαλώντας εναλλαγές μεταξύ διαφορετικών τρόπων σκέψης και συνεισφέροντας στην αξιολόγηση σχετικότητας και σημαντικότητας της πληροφορίας.
Η περίοδος της εφηβείας, με την ορμονική μεταβλητότητα που τη διακατέχει, είναι κρίσιμη καθότι επιτρέπει την ικανότητα αφηρημένου κοινωνικού και συναισθηματικού συλλογισμού, ενώ παρέχει τη δυνατότητα προσαρμογής σε μια ποικιλία από φυσικά και κοινωνικά περιβάλλοντα. Οι ίδιες αυτές διεργασίες, οι οποίες είναι έμφυτες αλλά διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, επηρεάζονται από κοινωνικούς παράγοντες και υποδηλώνουν ότι τα άτομα, έστω μερικώς, εκπαιδεύουν τον εαυτό τους να βιώνει σύνθετες συναισθηματικές εμπειρίες.
Η Mary Helen και οι συνάδελφοί της, επιχειρώντας να αποδείξουν τα παραπάνω, ξεκίνησαν να ανακαλύπτουν τη σύνδεση μεταξύ των συναισθημάτων και κοσμοθεωρίας των ανθρώπων και των υποκείμενων νευροβιολογικών μηχανισμών. Χρησιμοποιώντας ως συναισθηματικό ερέθισμα την αφήγηση πραγματικών γεγονότων σε εφήβους, παρακολούθησαν το πώς ενεργοποιούνται τα διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου.
Οι παρατηρήσεις που προκύπτουν από τις μακροχρόνιες έρευνές της, μέσω Λειτουργικής Απεικόνισης Μαγνητικού Συντονισμού (fMRI) του εγκεφάλου των συμμετεχόντων και ταυτόχρονων συνεντεύξεων με εκείνους, φανερώνουν πως «ο συναισθηματικά δυνατός, στοχαστικός συλλογισμός που κυμαίνεται ευέλικτα ανάμεσα στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον — που ονομάζεται υπερβατικός διότι ξεπερνά τη στιγμή — δημιουργεί σύνθετα, δυναμικά μοτίβα στα δίκτυα νευρώνων του εγκεφάλου, ενισχύοντας τους μεταξύ τους συνδέσμους».
Τα ευρήματα αυτά, στην πραγματικότητα, αποδεικνύουν την καινοτόμα πρόταση ότι τα συναισθήματα παρακινούν αντί να παρεμποδίζουν την ορθή, καθαρή σκέψη που ανταποκρίνεται σε διάφορες συνθήκες και είναι ταυτόχρονα ηθικά συνειδητή. Αυτό, φυσικά, προϋποθέτει τη διάθεση για καλλιέργεια του δίχως φραγμούς συναισθηματικού συλλογισμού, πράγμα που εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από την ελευθερία σκέψης του εκάστοτε περιβάλλοντος, κυρίως του κοινωνικού και οικογενειακού, αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις του θεσμικού πλαισίου που τα χαρακτηρίζει.
H Mary Helen συμπεραίνει πως, «Η αναδυόμενη δυναμικότητα να σκέφτονται με αφηρημένους τρόπους, δίνει την ευκαιρία στους εφήβους να συνειδητοποιήσουν τον εαυτό τους […] και να φανταστούν ποια μπορεί να είναι η θέση τους στον κόσμο. Διαχρονικά, αυτού του είδους ο υπερβατικός συλλογισμός χτίζει την ανθεκτικότητα στις αντιξοότητες και θέτει τους νέους στο μονοπάτι της μελλοντικής ικανοποίησης με τη ζωή, την εργασία και τις σχέσεις τους».
Καταλήγει ότι, «Η έρευνά μας βοηθάει να εξηγηθεί γιατί οι έφηβοι μπορούν να θεωρηθούν μεταξύ των πιο οραματιστών και ιδεαλιστών πολιτών […] και αποδεικνύει πως για να ενθαρρύνουμε πραγματικά την ανάπτυξή τους, οι γονείς, οι σχολές και οι κοινωνίες, χρειάζεται να επικεντρωθούν λιγότερο στο τί γνωρίζουν τα παιδιά και περισσότερο στο πώς σκέφτονται».
Το αυθεντικό άρθρο, περιέχοντας πολλά ακόμη ριζοσπαστικά, προσωπικά και ερευνητικά, συμπεράσματα της συγγραφέως, δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα Scientific American πηγή (https://www.scientificamerican.com/article/transcendent-thinking-boosts-teen-brains-in-ways-that-enhance-life/).