Νομίζω ότι αυτό είναι το στοιχείο μου. Μυστήριο και πραγματικότητα ενώνονται σε αυτό το βιβλίο. Η αλήθεια είναι ότι προτιμώ να διαβάζω σε πρώτο πρόσωπο, μπαίνω πιο εύκολα στην ιστορία, αλλά δεν θα μπορούσε αυτή η υπόθεση, γιατί αυτό είναι στην πραγματικότητα, να γραφτεί σε κάτι άλλο πέρα του τρίτου προσώπου. Μία αληθινά τραγική ιστορία και αρκετά μελαγχολική. Το φάντασμα είναι τόσο σκοτεινό όσο μια χειμωνιάτικη νύχτα. Είναι τόσο επιπόλαιο όσο ο χειμώνας στην Ελλάδα. Και το μυστήριο εκείνης της εποχής μένει για πάντα μια πραγματική ιστορία αγάπης, φόβου και μίσους. Μια ιστορία που μπορείς να την ακούς να την βλέπεις και να την αισθάνεσαι.
